De kracht van samen
Blog van Wim van Deijzen – oprichter en CEO van VCS
In 1991 heb ik VCS opgericht na een carrière bij de Rijkspolitie. In mijn jaren aan het hoofd van ons bedrijf heb ik veel meegemaakt. Van tegenslag tot gloriedagen. Hoe dan ook: de onderlinge band tussen collega’s en onze drive om Nederland veiliger te maken, hebben altijd centraal gestaan. Graag neem ik jullie mee in enkele van onze avonturen en werp ik een blik op de toekomst van VCS.
Het begin: camera’s in de bank
In mijn jonge jaren werkte ik als rechercheur bij het Korps Rijkspolitie. Zo kwam ik eind jaren 80 in aanraking met bankovervallen. In die tijd zag je het geld als bezoeker gewoon achter de toonbank liggen. Door je pistool te trekken kon je in één klap een rijk man zijn. Dat gebeurde dus ook. Zo kwam ik in contact met de grote banken. We ontwikkelden een plan om camera’s met een televisiescherm op te hangen bij de entree. Zodat elke bezoeker direct kon zien dat hij of zij werd gefilmd. Onze eerste versie van camerabewaking.
‘Door je pistool te trekken, kon je een rijk man worden’
1991: oprichting VCS
De Rabobank vroeg me als eerste bank of ik deze camera’s kon verzorgen. Zo is het balletje gaan rollen. Samen met een aantal techneuten en mijn vrouw Astrid ben ik toen VCS gestart. Ons bedrijf ging als een raket. We voorzagen steeds meer banken van camera’s met schermen. En daarna ook de postkantoren. We werkten in die tijd nog volledig analoog, met (S)VHS-systemen en videobanden. Onze kring van opdrachtgevers breidde zich steeds verder uit. Op een gegeven moment verkochten wij méér kleine Sony-schermen dan de reguliere verkooppunten.
1994: eerste opdracht voor het OV
Na een jaar of drie kregen we ook vervoersbedrijven als klanten. De eerste grote aanbesteding die we wonnen was voor de GVB in Amsterdam. De opdracht was voor een groot aantal camera’s op de stations. Wij als klein clubje van 10 collega’s namen het op tegen de multinationals in onze branche. Het was een sleutelmoment voor VCS en voor mij als CEO van VCS. Na een succesvolle inschrijving had de GVB toch nog twijfels. Wij moesten het in een praktijkproef opnemen tegen hun tweede keuze, een groot bedrijf.
‘Ik kwam aanrijden met een vrachtwagen vol apparatuur’
Accountmanager met productfolder
Op de dag van de proef stuurde onze concurrent een accountmanager naar de GVB, met een pak papier en een productfolder onder de arm. Hij draaide een standaardverhaal af over hun hoge productkwaliteit en overhandigde zijn folder. Daarna was VCS aan de beurt. Ik was komen aanrijden met een vrachtwagen vol apparatuur, heb mijn testopstelling neergezet en allerlei realistische testbeelden laten zien. Dat maakte indruk – en de deal was snel beklonken.
Veiligheid beschermen
Enige tijd daarna volgde de RET in Rotterdam als klant. Deze aanbesteding was nog veel groter, de waarde van de opdracht was even groot als onze jaaromzet op dat moment. We streden weer tegen de grote jongens en pasten dezelfde tactiek toe als in Amsterdam. Met resultaat, want ook deze aanbesteding haalden we binnen. Hierna ging het hard. Deze deal stelde ons in staat om een eigen installatie- en engineersafdeling op te zetten. VCS maakt een groeispurt door.
1998: camera’s in centrum Ede
Met Ede haalden we in 1998 onze eerste gemeente binnen voor CameraToezicht. Dit was het eerste grote stadscentrum van Nederland dat camera’s plaatste in het uitgaansgebied. En deze opdracht werd aan ons gegund, prachtig! Ons werk in Ede ging er wel anders aan toe dan tegenwoordig. Het waren andere tijden, ook voor mij als CEO van VCS. De sleutel van het opnamesysteem was in het bezit van de burgemeester en de politie moest in zesvoud hun aanvraag indienen om bepaalde beelden te mogen zien.
‘Operators maakten aantekeningen op papier’
2000: doorbraak met CoppWeb
Eind jaren 90 waren er 60 tot 70 operators aan het werk in meldkamers met 24-uurs camera’s. In theorie zag iedereen wel het voordeel als je vanaf één locatie de veiligheid op 30 andere plekken in de gaten kunt houden. Maar het was extreem veel werk om de juiste informatie uit alle beelden te destilleren. Operators maakten continu aantekeningen, vaak met pen en papier. Ons softwarepakket was een doorbraak. CoppWeb hielp operators in de meldkamers om data digitaal te classificeren en alles geordend vast te leggen.
Succes in nieuwe millennium
Eind jaren 90 was VCS koploper in het veld. We beleefden ook internationale avonturen. Zo reisde ik als CEO van VCS met de Brabantse KvK naar Polen. Op de route tussen Berlijn en Polen werden veel goederen vervoerd, maar de wegen waren een chaos. Er stond vaak wel 30 kilometer file. Toen heeft een collega van VCS voor het grensverkeer camerasystemen uitgerold. Hij runt nog altijd zijn Poolse onderneming. Ik ontwikkelde met het Duitse TNO het eerste kenteken-herkensysteem. Ook hadden we tot 2008 een bedrijf in camerasystemen in Aruba, waar we o.a. voor de overheid werkten.
2009: de bankencrisis
In 2009 volgde de klap. De bankencrisis, waarbij ook VCS werd geraakt. We gingen van 80 naar 40 man personeel. Samen stonden we voor de uitdaging om de zaak weer op te bouwen. Deze tijd heeft me veel vertrouwen gegeven. We hebben er enorm veel van geleerd. Vooral wat echt belangrijk is. We hebben de tijd genomen om de organisatie nog beter in te richten dan het al was. De aandacht gelegd op de basis. Zodat we elk jaar kunnen blijven groeien met dezelfde kwaliteit van onze dienstverlening en aandacht voor onze mensen en partners.
‘Inmiddels is mijn zoon Tim onze managing director’
Het stokje overdragen
Mijn zoon Tim werkt al jaren bij VCS. Als student liep hij al mee met de monteurs en nam hij deels projectmanagement uit handen. Inmiddels is hij 35 jaar en is onze managing director. Ik kijk ernaar uit om samen nog mooie producten te maken. Ik wil graag nog een paar jaar meedraaien als CEO van VCS. Ook Astrid is nog altijd betrokken, bij het debiteurenbeheer en facilitaire zaken. Mijn twee dochters hebben hun eigen carrière gevonden – maar hebben als student wel stagegelopen bij VCS.
2022: oog voor elkaar
Inmiddels is Tim verantwoordelijk voor alle operationele zaken van VCS. Ik richt me op de strategische zaken en overnames. VCS is nog altijd een familiebedrijf. Dat merk je aan de cultuur. We zijn ondersteunend naar familiewaarden en de thuissituatie van collega’s, met mogelijkheden voor thuiswerken en zorgverlof – ook voor mannen. Dit is nu een maatschappelijke trend, maar was in de beginjaren bijzonder. Bij VCS hebben we oog voor elkaar. Dat blijft zo.
‘Bij VCS hebben we oog voor elkaar. Dat blijft zo.’
Nieuwe technologieën omarmen
In de toekomst gaat VCS nog veel meer nieuwe technologieën omarmen. Als CEO van VCS zie ik nieuwe businessmodellen ontstaan. De camera verandert in een sensor die data verzamelt. Dit is een ontwikkeling waarop VCS goed meekomt, vanuit onze schat aan ervaring en cameraexpertise. Veiligheid is nog altijd onze drijfveer. Dat dragen we ook uit. Het geeft ons bedrijf een extra dimensie, een maatschappelijk karakter dat gemotiveerde nieuwe collega’s aantrekt en mensen aan ons bindt.
VCS heeft mij verrijkt
Als oprichter en CEO van VCS Observation heb ik alles gekend. Groot succes en megasnelle groei. De crisis én hoe we daarna de zaak samen weer hebben opgebouwd. Deze ervaringen hebben me verrijkt als mens. Als ik denk aan VCS dan ben ik het meest trots op onze mensen. We hebben samen een solide basis gelegd en inmiddels floreren we als nooit tevoren. De ‘kracht van samen’ hebben we nu al meermalen bewezen. Ik zie een mooie toekomst voor ons bedrijf!
